نویسنده: مهدی بهلولی-عضو کانون صنفی معلمان
با نزدیک‌شدن به انتخابات ریاست‌جمهوری، یک بحث بسیار مهم در میان برخی کنشگران صنفی و مدنی این است که آیا با رویکردی صنفی می‌توان پا به این انتخابات گذاشت و از نامزد یا نامزدهایی خاص اعلام حمایت کرد؟ یا اینکه چون انتخابات ریاست‌جمهوری یک رخداد سیاسی است پیوند سرراست و استواری با کار صنفی ندارد و پاگذاشتن به این فضا «سیاسی»کردن کار صنفی است؟
این بحث البته چندین‌سال است که در میان برخی کنشگران صنفی و از آن میان کنشگران صنفی فرهنگیان و تشکل‌های صنفی آنان مطرح است و همواره در زمان انتخابات ریاست‌جمهوری، گسترده‌تر از هر زمان دیگری مطرح می‌شود. برخی البته بر «غیرسیاسی»بودن تشکل صنفی تأکید مي‌كنند و پاگذاشتن به انتخابات را خلاف اصل کار صنفی می‌شمارند. نگارنده به‌هیچ‌رو به این دیدگاه باور نداشته و ندارد و آن را یک ساده‌اندیشی درباره کار صنفی می‌داند. در سطح جهان و در زمینه نهادهای مدنی فرهنگیان، فدراسیونی وجود دارد به نام «آموزش جهانی» (EI). در تارنمای آموزش جهانی و در معرفی این نهاد می‌خوانیم: «آموزش جهانی، نمایندگی سازمان‌های آموزگاران و دیگر کارکنان آموزش‌وپرورش سراسر جهان را برعهده دارد. بزرگ‌ترین فدراسیون اتحادیه‌های جهان است که سی میلیون از کارکنان آموزش‌وپرورش، در نزدیک به چهارصد سازمان و در ١٧٠ کشور و منطقه سراسر جهان را نمایندگی می‌نماید». نکته مهم این است که این فدراسیون در هیچ‌کجا، خود را نهادی «غیرسیاسی» معرفی نمی‌کند و همواره از صفت «استقلال» بهره می‌گیرد. برخی از مهم‌ترین تشکل‌های این فدراسیون در انتخابات ریاست‌جمهوری کشورهای خود شرکت می‌کنند؛ برای نمونه دو تشکل بزرگ آموزگاران آمریکا که عضو آموزش جهانی هستند و هر دو در گذشته از اوباما و کلینتون حمایت کرده‌اند. یک نهاد مدنی می‌تواند در انتخابات، با حفظ استقلال خود از جناح‌های سیاسی، از جناحی پشتیبانی کند که گمان می‌کند منافع صنف خود را بهتر و بیشتر تأمین می‌کند. حتی برخی گرایش‌های سیاسی هم ممکن است با حفظ استقلال و مرزبندی خود از برخی جناح‌های دیگر، از آنان پشتیبانی کنند. استقلال به معنای هضم‌نشدن در یک گرایش یا جناح سیاسی است، نه به‌سادگی چشم بر تفاوت‌ها بستن و سراسر بیرون از گودایستادن در رخدادی که می‌تواند پیامدهای مثبت یا منفی چشمگیری بر صنف بگذارد. یک نهاد مدنی می‌تواند در انتخابات از شخص یا جناحی سیاسی اعلام حمایت کند و هم‌زمان حق انتقاد از آن را هم برای خود محفوظ بداند. کار صنفی با نگاه صفروصدی و ایدئولوژیک پیش نمی‌رود و با اینکه چشم به آرمان‌هایی بزرگ همچون عدالت و آزادی دوخته است، در عمل می‌کوشد واقع‌بینانه گام بردارد و تفاوت‌های خرد را هم در نظر بگیرد. تا زمانی که خاستگاه، صنف و تأمین منافع آن باشد، می‌توان از سیاست و امکانات آن به سود صنف کمک گرفت. در ایران و در سال ٨٨، نهادی همچون کانون صنفی معلمان ایران، در انتخابات ریاست‌جمهوری وارد شد و از دو نفر از نامزدهای انتخابات – البته با امضای یک پیمان‌نامه - پشتیبانی کرد.
منبع: شرق