روز پنجشنبه نخستين جلسه مجمع عمومي انجمن صنفي روزنامهنگاران استان تهران برگزار شد. دراين جلسه پس از تصويب بندهاي اساسنامه انجمن توسط اعضاي حاضر در جلسه كه ١٦٥ نفر بودند، با راي حاضرين نخستين هياتمديره انجمن انتخاب شد. هرچند انتخاب نهايي اعضاي هياتمديره منوط به تاييد نهايي وازرت تعاون، كار و رفاه اجتماعي پس از بررسي مدارك و مستندات ارايه شده است، اما ظهر پنجشنبه و پس از شمارش آراي ١٦٠ نفر از حاضرين كه راي خود را به صندوق انداختند، از ميان ١٩ نفر كه به عنوان كانديدا ثبت نام كرده بودند، بهروز گرانپايه، داوود محمدي، افشين اميرشاهي، مسعود هوشمند رضوي، اعظم ويسمه، مهرداد خدير و نسرين تخيري به عنوان اعضاي اصلي هياتمديره و مژگان جمشيدي و هادي حيدري به عنوان اعضاي عليالبدل هياتمديره انتخاب شدند.
در بخش بازرسان از ميان ٥ كانديداي اعلام شده، گيسو فغفوري و اميرهادي انواري به عنوان بازرسان اصلي و فرزام شيرزادي به عنوان بازرس عليالبدل انتخاب شدند. در جلسه روز پنجشنبه كه در سالن همايشهاي وزارت تعاون برگزار شد، اين انجمن به طور رسمي كار خود را آغاز كرد. كامبيز نوروزي، حقوقدان، در ابتداي جلسه مجمع عمومي گفت: «تاريخ روزنامهنگاري ايران، تاريخ پرفراز و فرودي است و همواره با سختيها و مرارت و مشكلات همراه بوده و بر خلاف بسياري صنوف ديگر فرآيند سادهاي را طي نكرده. ١٦٠ سال سابقه روزنامهنگاري ايران، تجربيات مختلفي را پشت سر گذاشته است. يكي از مسائلي كه هميشه روزنامهنگاري ايران با آن درگير بوده مساله تشكل صنفي است. يك صنف بدون تشكل صنفي نميتواند كاري از پيش ببرد و همواره بايد تحت امر حكومت باشد.» هادي خانيكي، استاد ارتباطات نيز يكي ديگر از سخنرانان اين جلسه بود كه به محض ورود به سالن به دعوت مجري برنامه پشت تريبون رفت و گفت: «اگر بخواهم تشبيهي از فضاي كار روزنامهنگاري داشته باشم، اين شغل شبيه به آن چيزي است كه «اولريش بك» تحت عنوان جامعه در مخاطره ياد ميكند. روزنامهنگاري جزو مشاغل در مخاطره است. براي خروج از زندگي در مخاطره، روزنامهنگاري نيازمند چند مولفه است.
نخستين مورد اين است كه روزنامهنگاري همزاد با آزادي است و نيازمند زيستن در فضاي آزاد است. دومين مولفه امنيت است. انواع امنيت از جمله امنيت شغلي. سومين مورد منزلت است. روزنامهنگاري نميتواند بدون برخورداري از منزلت مناسب، موقعيت برجسته و تاثيرگذاري پيدا كند. چهارمين مولفه معيشت است. من به عنوان معلم ميبينم كه فارغالتحصيلاني كه وارد اين صنف ميشوند نميتوانند با غفلت از معيشت به كار حرفهاي خود بپردازند. غفلت از معيشت روزنامهنگاري را دچار نوعي فرسايش ميكند. كساني كه مجبورند در چندين نهاد رسانهاي و خبري حتي با گرايشهاي مختلف كار كنند، نميتوانند به عنوان روزنامهنگار حرفهاي مستقل فعاليت كنند. مولفه بعدي، قانون است. اگر قانوني نباشد كه بر مناسبات و روابط روزنامهنگاري حاكم باشد، سليقهها و سياستزدگيها و روزمرّگيها، باعث ميشود روزنامهنگاري دچار تزلزل شود.»
منبع: اعتماد
