جامعه مدنی و نهادهای مدنی (البته در شکل مدرن) سابقه تاریخی در کشور ما داشته اند. همواره در تحولات اجتماعی و سیاسی نقش آفرین بوده اند اما به نسبت کشورهای توسعه یافته نیروی فعال و حتی شاغل کمی در این حوزه فعالیت کرده است. در ضمن این نیروها نیز در بسیاری از موارد خیلی با کارکردها و اصول سازمانی اداره این سازمان ها آشنا نبوده است. از این رو ما تلاش می کنیم با در وهله اول با شناسایی و گردهم آیی بیشتر این سازمان ها راهی توسعه فعالیت های این سازمان ها را گشترش دهیم. بر این اساس ما کلیه بخش های مدنی زیر در کشور را مخاطب فعالیت ها و از اعضای بالقوه خود می دانیم :
- اتحادیه های صنفی و انجمن های حرفه ای (Professions)
- اتحادیه ها، سازمانها و انجمن های کارفرمایی و کارگری
- اتحادیه ها، سازمانها و انجمن های دانش آموزی و دانشجویی
- سازمانهای غیردولتی (NGO's) اعم از محیط زیستی، میراث فرهنگی، زنان، کودکان، توسعه ایی، حقوق بشر ، دموکراسی و صلح، جوانان، پناهندگان، معلولین، خیریه ها و . . .
- انجمن های علمی، فرهنگی و هنری
- انجمن های قومی و اعتقادی
- شبکه های اجتماعی
- احزاب
- رسانه ها
ما حوزه فعالیت خود را در سراسر ایران قرار داده ایم لذا شورا می تواند پس از تصویب شورای مرکزی در مراکز استان ها شعبه دایر نماید.
