نویسنده: مرتضی دانائی فر*
افغان، افغانی، افغانستانی و هر عنوان دیگری که برای مهاجران و پناهندگانی که از جنگ و خونریزی به کشوری با تاریخ و تمدنی چندین هزار ساله پناه آورده اند، به کار برده شود، تفاوتی ندارد. جزو جدایی ناپذیر تمامی این عناوین و القاب، انسان است. همه انسان ها به هنگام تولد، فارغ از اینکه در کجای زمین به دنیا می‌آیند یا از چه تعلق قومی و مذهبی برخوردارند، دارای ویژگی‌های یکسان نوع انسانی، در میان انواع موجودات زنده هستند و هیچ گونه تفاوت ماهوی با یکدیگر ندارند. انسان بودن در ذات خود مهتری و کهتری به همراه ندارد. آنچه مهتری و کهتری ایجاد می کند، انسانیت یا هویت انسانی است. مقوله هویت انسانی که در دوران رشد و تکوین انسان در جامعه شکل می‌گیرد، کاملا اجتماعی است و ربطی به خون و نژاد و رنگ پوست و... ندارد.
پویان خوشحال: سازمان های مردم نهاد یا به اختصار سمن ها گروهی متشکل از مردم است که در فعالیت های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سایر زمینه ها اقداماتی را در جهت پیشبرد و تعالی انسانی انجام می دهند. در ایران بالغ بر 1300 سمن در حوزه جوانان فعالیت می کنند اما به عقیده کارشناسان این سمن ها هم از بعد کیفیت و هم در بعد کمیت پیشرفت چندانی نداشته اند. با گذشت سه سال از عمر دولت حسن روحانی در گفت و گو با رضا حجتی، مدیر کل مشارکت های اجتماعی جوانان وزارت ورزش و جوانان وضعیت NGO های جوانان در کشور را بررسی کرده و از مشکلات و سنگ اندازی های موجود در راه سمن ها باخبر شدیم. مواردی که موانع امنیتی باعث عدم ثمربخشی آن شده و یا به دلیل نگاه یک بعدی دولت ها زیر سیطره آن ها قرار گرفته اند.
سجاد صداقت
بحث درباره مفهوم پرسشگری هنوز در ایران به‌درستی تبیین نشده است؛ مفهومی که شاید در نگاه اول ساده و در دسترس به نظر آید، اما به‌تدریج می‌توان ضرورت و ملزومات آن را برای هر فرد و جامعه‌ای تشخیص داد. دکتر یحیی قائدی دانشیار فلسفه تعلیم و تربیت دانشگاه خوارزمی و پیشگام ترویج فلسفه برای کودکان است. او مبدع کافه فلسفه در ایران است که به نوعی در راستای تقویت پرسشگری و گفت‌وگو بین مردم تلاش می‌کند. یحیی قائدی در گفت‌وگوی پیش‌رو درباره این مفهوم بحث کرده و ضمن توضیح چیستی، چرایی و چگونگی پرسشگری، از ضعف نظام آموزش و پرورش در ایران سخن گفته است.
زهرا جعفرزاد‌ه| یک چاد‌ر مسافرتیِ رنگی، یکی د‌و پتویی که کهنگی از رنگ و بویشان پید‌است، چند د‌ست لباس زهوار در رفته، با خرت و پرت‌هایی که د‌اخل کیسه برنج پاره چپاند‌ه شده؛ این تمام د‌ارایی‌شان است. همه آن چیزی که برای یک زندگی د‌ارند. چاد‌رهای مسافرتی، ظهر یکی از روزهای ارد‌یبهشت‌ماه، با هر باد‌ی تکان می‌خورند. وقتی که باد شد‌ید‌تر می‌شود، انگار می‌خواهد از جا کند‌ه شود.
