نویسنده: مینو مرتاضیلنگرودی
نمیدانم اول بار چه کسی پیشنهاد کرد روز پدر عکس پدرها را جانشین عکسهای پروفایلها در اینستاگرام و تلگرام کنیم، اما پیشنهادش مقبول واقع شد و این روزها بیشتر عکسهای مردان میانسالی را میبینیم که از قاب دایره کوچکی در صفحه موبایل و ابزاری از این قبیل به ما مینگرند؛ مردانی از نسل انقلاب که مطمئنا آن روزها برایشان باورکردنی نبود اگر کسی در گوششان میگفت روزی خواهد رسید که فرزند یا فرزندانشان شادمانه شنوا و پذیرای سخنان و پیشنهادات کسانی خواهند شد که هرگز آنها را ندیدهاند و نمیشناسندشان. مردان میانسالی که از قاب دایرهای کوچک در صفحهای نهچندان بزرگ به ما چشم دوختهاند اما امروز چارهای جز باور آن چیزهایی که روزی به خواب هم نمیدیدند، ندارند. به عکسهای مردان میانسال نشسته در قاب دایره بهدقت نگاه میکنم تا بلکه شباهتی با پسر یا دختر صاحب پروفایل پیدا کنم و البته چشم، ابرو، دهان و گردی صورتهای شبیه بههم را پیدا میکنم و بعد كه در جستوجوی شباهتهای عمیقتر و معنایی و هویتی این دو نسل بر میآیم، نتیجه تکاندهنده است. میبینم تضادها و شکاف نسلی موجود را نمیتوان به تفاوتهای نسلی تقلیل داد؛ نسل شورشی و عصیانگر انقلابی که اکنون آرام در قاب دایره کوچک به جای پسر یا دختر جوانش نشسته و از سر تسلیم نه الزاما رضا، مظلومانه ما را مینگرد گویی از سر ناچاری پذیرفته است فرزندش با وجود شباهتهای ظاهری به جای نگاه به آسمان و پرداختن به آرمانهای دوردست و ازجانگذشتن برای ساخت اتوپیای ذهنی و تلاش برای پذیرش مسئولیت تغییر جهان غیرخودی و بیخودی به جهان انقلابی، به اهداف خرد و کوچک و پروژههای زودبازده و اصلاحات مقطعی و اندک، راضی و قانع است، روی زمین راه میرود و دم را غنیمت میشمرد؛ نسلی که ممنوعیت رؤیاها را برنمیتابد و به آرای دیگرانی که مثل او نمیاندیشند، احترام میگذارد و شادمانه با آنها دوست، همکار، همراه و خودمانی میشود. به نگاههای نگران پدران میانسال امروز و مردان انقلابی دیروز نشسته در قاب دایره کوچک صفحه موبایل مینگرم و نجوا میکنم با وجود نداشتن شباهتها و حتی تضادهای رفتاری و شکاف نسلی، باور کنید فرزندانتان شما را دوست دارند، به وجود شما مفتخرند، که اگر نبودند، هیچکس نمیتوانست به زور و اجبار وادارشان کند عکس شما را به جای عکس شخصی با ژستهای آنچنانی و اینزمانی در قاب دایره کوچک پروفایل موبایلشان بنشاند.
منبع: شرق