اعتياد به مواد مخدر ازجمله آسيبهاي اجتماعي است كه هزينههاي فراواني براي جوامع بشري به همراه داشته است. جدا از ارقام بزرگي كه همه ساله براي توليد، انتقال و خريد و فروش اين مواد از يك سو و مقابله با اين اقدامات از سوي ديگر هزينه ميشود و به غير از هزينهيي كه درمان اعتياد براي جامعه در بر دارد شايد اين واقعيت كه فرد معتاد بازدهي و ثمربخشي خود را از دست داده و با آنكه كماكان يك مصرفكننده است، نميتواند به عنوان يك نيروي كار موثر محسوب شود، بزرگترين هزينه اجتماعي اعتياد به مواد مخدر باشد. هزينهيي كه به سادگي قابل محاسبه نيست چون نه آمار دقيقي از تعداد معتادان به انواع گوناگون مواد مخدر در دسترس است و نه برآوردي از ميزان كارايي از دست رفته اين افراد. از اين روست كه بسياري معتقدند راهكار كاهش هزينههاي اجتماعي مواد مخدر را بايد در افزايش مشاركت مدني و ايجاد فرهنگ عمومي مقابله با مصرف مواد يافت نه شناسايي و برخورد با تك تك مصرفكنندگان.