نویسنده: زهرا چوپانكاره
«هدف قرار گرفتن بسيج دانشآموزي، نقشه خطرناك سازمان ملل براي ايران، خداحافظي با حق تدافع، تهديد بنيان خانواده و... اينها تنها بخشي از انتقادات و برداشتهاي اشتباهي است كه از لايحه «الحاق ايران به پروتكل اختياري پيماننامه حقوق كودك درباره به كارگيري كودكان در مخاصمات مسلحانه» در هفتههاي گذشته مطرح شد. اصلا ايراد فني به اين متن گرفته نشده، يك سري از همان ابتدا كه بحث لايحه به ميان آمد فكر كردند اين متن را خانم مولاوردي تنظيم كرده است و شروع كردند به مخالفت.» دبير مرجع ملي حقوق كودك معتقد است، مخالفتهاي تند و تيزي كه با بحث پيوستن ايران به دومين پروتكل اختياري كنوانسيون حقوق كودك صورت ميگيرد بيشتر نتيجه فضاي سياسي است و برخي فكر ميكنند بايد اين پروتكل و تعهداتي كه به همراه دارد را با برجام مقايسه كنند. مظفر الوندي يكي از حاضران در نشست «بررسي لايحه الحاق ايران به پروتكل اختياري پيماننامه حقوق كودك درباره به كارگيري كودكان در مخاصمات مسلحانه؛ بايدها و نبايدها» بود كه در بنياد حامي برگزار شد.