لیلا ارشد (مددکار اجتماعی) در رابطه با حادثه اخیر که برای کودک هفت ساله پارس آبادی"آتنااصلانی" اتفاق افتاد، بیان داشت: نیازمند یک سیستم هستیم که اطلاعات افراد در مورد کودکآزاری در آن ثبت شود و از حضور این افراد در مکانهایی نزدیک به کودکان جلوگیری شود. کسی که آتنااصلانی را مورد آزار قرار داد و به قتل رساند، سابقه آزار داشته است؛ اما چون هیچگونه مرکز اطلاعرسانی و ثبت اطلاعات در مورد این افراد وجود ندارد پدر و مادر آتنا ناآگاهانه فرزند خود را برای خوردن آب به مغازه این فرد میفرستادند که در نهایت این اتفاق تلخ و غمانگیز رخ داده است.
او افزود: واقعیت این است که در مدارس و خانوار باید اطلاعرسانی در خصوص خط ۱۲۳ یا همان اورژانس اجتماعی صورت گیرد. سازمان بهزیستی این خط را راهاندازی کرد حال باید چه اتفاقی بیفتد. آیا سازمانهایی مثل آموزش و پرورش، صداوسیما و مدارس در این رابطه کاری انجام دادهاند. آیا کودک نسبت به طریقه استفاده و موارد استفاده از این خط آگاهی دارد؟ البته مقاوماتهایی نیز از طرف خانوادهها وجود دارد؛ حتی در موارد خشونت خانگی زمانی که به بچهها آموزش داده میشود؛ در صورت نیاز با ۱۲۳ تماس بگیرند با مقاومت خانوادهها مواجه میشویم، با این استدال که با این آموزش به کودکان این امکان را میدهیم تا جلوی خانواده خود بایستند.
نویسنده: مینو مرتاضی لنگرودی
زنان زمانی می توانند به برابری جنسیتی دست یابند که در سطوح کلان کارگزاری به عنوان آمر و برنامه ریز و تصمیم ساز و در سطح خرد به عنوان مجری آگاه طرحها و تصمیمات متخذه؛ به یک نیروی سیاسی اجتماعی شناخته شده و قابل پذیرش در سطح جامعه و ملی تبدیل شده باشند. از این رو اولویت دولت ایجاد نهادهای لازم برای حضور بی واسطه و بواسطه زنان در عرصه های کلان و خرد تصمیمی سازی و اجرا باید باشد. حساس سازی نسبت به تبعیضات جنسیتی و اصلاح روابط جنسیتی و توزیع منصفانه مناصب و جایگاه های کلان و کلیدی در چشم انداز برنامه های رفاهی، اموزشی و برنامه های توسعه به نفع زنان از اهم اولویت های دولت باید باشد.
نگین باقری: هم روز و شب را با درد و رنج تعویض پانسمان سپری می کنند، هم غذا به سختی از گلویشان پایین می رود. این حال و روز بیماران پروانهای است که هیچگاه از پیله خود بیرون نیامده و پرواز نمی کنند. تا حالا شده حین کار کردن با چسب دستتان به هم بچسبد یا اینکه بر اثر زمین خوردن گوشه ای از بدنتان زخم شود؟ قطعا همگیتان این شرایط را تجربه کرده اید، اما سرآسیمه به دنبال راهی گشته اید تا هر چه زودتر از این مخمصه خلاص شوید. حالا فکر کنید بیماری ای وجود دارد که از بدو تولد شروع می شود و به مرور زمان انگشتان دست و پا بهم می چسبند، اما چسبیدنی که اصلا گشایشی در آن نیست. حرف از بیماری ای بی یا همان بیماری پروانهای است که طوری بدن را با زخم ها و تاول ها زینت می دهد که در نگاه اول دل هر بیننده را به ضعف می آورد. تازه این بخشی از دردهای بیماران پروانهای است که خواب شب را از چشمانشان می رباید، آنها با هزینههای گزاف نیز دست و پنجه نرم می کنند. گرچه به تازگی وزارت بهداشت هزینه پانسمانشان را متقبل شده است، اما پروانه ای ها میخواهند صدایشان به گوش دولتمردان برسد تا در زمره بیماریهای خاص نیز قرار بگیرند.