سمنها و NGOها نقش بسیار زیادی در کاهش آسیبهای اجتماعی دارند. سمنها در کف خیابان و در بطن جامعهاند از گروههای آسیب پذیر و محروم جامعه را نمایندگی میکنند و در صورت حمایت از آنها؛ آنها میتوانند در زمینه کاهش آسیبهای اجتماعی گامهای مهمی بردارند؛ چراکه این گروههای اجتماعی واقعیتهای تلخ جامعه را به مردم و سیاستمداران نشان میدهند. از طرف دیگر قانون جامع حمایت از حقوق کودکان سالهاست در مجلس در حال خاک خوردن است؛ قانونی که در آن کودکآزاری جرم تلقی شده است. این در حالیست که برخی از نمایندگان معتقدند این مساله مغایر حقوق پدری است.
سازمان بهداشت جهانی در تعریف کودکآزاری آورده است: آسیب یا تهدید سلامت جسم و روان یا سعادت و رفاه و بهزیستی کودک به دست والدین یا افراد دیگر که نسبت به او مسئول هستند، کودکآزاری است. به عبارت دیگر هرگونه رفتار یا نارسایی از طرف والدین یا هر کسی که سرپرستی کودک را به عهده دارد که منجر به مرگ کودک، صدمات و آسیبهای روحی، آزارهای جنسی یا استثمار کودک شود، کودکآزاری تلقی میشود. اگرچه کودکآزاری میتواند در محیط خانه یا خارج از آن اتفاق بیفتد اما اکثر مطالعات نشان میدهد حدود۷۰ درصد کودکآزاریها در محیط خانواده صورت میگیرد.