بیستمین نشست هم اندیشی نهادهای مدنی توسط حامیان جامعه مدنی روز چهارشنبه ۱۷ مهر1398 با موضوع «الگویی برای مطالبه گری اجتماعی فعال» برگزار شد.
در ابتدای این نشست آقای عطاردیان راجع به «کمپین ضد تحریم» توضیحاتی داده و گفتند: این قابل پذیرش نیست که سنگینی و بار این سیاست فشار حداکثری بر دوش مردمی باشد که سهمی در ایجاد این شرایط نداشته‌اند. آسیبی که اين سیاست نادرست بر شهروندان عادی وارد می‌آورد، دست کمی از درد و رنج ناشی از مجروح، زخمی، معلول و کشته شدن در جنگ ندارد. از این رو ضروری است با تشکیل شبکه‌های گسترده از نهادهای مدنی داخلی و بین‌المللیِ صلح طلب، اجازه ندهیم مردم مظلوم و مقاوم ایران به تنهایی بار سنگین تحریم‌ها را بر دوش بکشند. از آنجا كه تحريم ها عليه هر كشور، محدود به مرزهای آن كشور و مردمان ساكن در آن نمی ماند و كليه مردم جهان را درگير و گرفتار مصايب ناشی از تحريم ها ميكند٬ ضروری است در کنار هم و دست در دست یکدیگر لغو تحریم‌های ظالمانه و ضد حقوق بشری عليه ايران را از سطح محلی و ملی، به مطالبه‌ای فرامرزی و جهانی تبدیل کنیم.
وی تحریم را ابزاری برای جلوگیری از منطق و گفت و گو دانست و گفت ما در حال جمع آوری مبانی حقوقی این مسئله از لحاظ قوانین و حقوق بین الملل هستیم و سازمان های بین المللی کارفرمایی و کارگری پذیرفتند و قرار است این موضوع در سازمان بین المللی کار مورد بحث قرار بگیرد.
در ادامه آقای محمد ایرانمنش (مدرس دانشگاه٬ کنشگر و پژوهشگر اجتماعی) که مسئولیت محتوای جلسه را برعهده داشتند بحث خود را آغاز کرده و گفتند من موافق ایجاد سازمان نظام مشارکت اجتماعی هستم ولی پیش شرط آن را این میدانم که سمن ها خودشان را ارتقا دهند زیرا با شرایط موجود راه به جایی نخواهیم برد. من بعد از سال ها تحقیق تفاوت ماهوی بین سمن ها و سدن ها نمیبینم.
وی سپس به ارائه نتایج تحقیقات و پژوهش های چند ساله خود در کنش اجتماعی پرداخت که در فایل زیر میتوانید آن را مشاهده کنید:
پس از آن آقای سلیمی تجربه مطالبه گری خود را بیان کرده و گفت مطالبه گری از نظر من یک جور جنگ است و بهتر است از تکنیک جنگ نرم استفاده شود. من در طی ۱۵ سال اخیر شغل٬ خانواده و خیلی چیزها را از دست داده و هزینه های زیادی متقبل شده ام.
وی گفت من حدود ۲۰۰- ۳۰۰ طرح و اختراع دارم. اولین اختراع من طرح «اتاق امن زلزله» بود. این طرح الان خیلی مشهور شده و در حال استفاده است. من سال ۸۲ این طرح را برای ثبت بردم و به من گفتند باید نمونه بسازی ولی در آن زمان ۳۰۰-۴۰۰ میلیون هزینه نیاز داشت و من توانایی پرداخت نداشتم. گفتند پس با شهرداری شریک شوید. آن زمان آقای احمدی نژاد شهردار تهران بودند. پس از چند جلسه شهرداری گفت طرح به درد شما نمیخورد. بعد در بیلبوردها و روزنامه ها تبلیغات عظیمی کرده و گفتند اتاق امن زلزله اختراع شد. من شکایت کردم و پس از ۵ سال و تقبل هزینه های بسیار معاونین ایشان محکوم شدند. من موفق شدم ثبت اختراع آنها را در تهران و لندن لغو کنم.
در ادامه خانم محمدی نژاد (نماینده سازمان های مردم نهاد در هیات نظارت استانداری تهران) به بیان تجربه خود در محله امیرآباد تهران پرداخته و گفت که توانسته پس از ۱۲ سال مشارکت پذیری افراد محله را افزایش دهد.
در پایان جلسه مینو مرتاضی نتیجه گیری صحبتهای مطرح شده را بیان کرده و گفت: کنش مدنی ماهیتا اعتراضی است به دلیل اینکه کنشگران مدنی نقادان وضع موجود هستند و اینها هستند که خواهی نخواهی به پیشتازانی تبدیل میشوند که دنبال راههای دیگری میگردند. نقطه مشترک سخنان مطرح شده «داشتن دغدغه درونی» و معترض بودن به وضع موجود و داشتن باور درونی به این اعتراض است. باور به اینکه این سحر و جادو نیست. نکته مشترک دیگر این بود که جریان تغییر از «خود» آغاز میشود و وقتی از خود آغاز شود و آن باور درونی هم وجود داشته باشد الزاما میتواند به یک باور درونی هم منجر شود. نکته بعدی «تدریجی بودن جریان تغییر» و فرآیندی بودن آن است. ما رهبری جمعی را قبول و باور نداریم و همیشه نگاه داریم به چشم کسی که خواهی نخواهی او رهبر می شود. ما در گریز از آزادی مسپولیت ها را واگذار میکنیم و در نتیجه سعی میکنیم یک نفر رهبر باشد و به او اتکا کنیم. کنشگر مدنی از واژه «من» باید کم استفاده کند. کنشگر مدنی٬ کنشگر یک بار مصرف نیست و کنشگری است که استمرار دارد و از همه مهمتر اینکه کنشگر مدنی زندگانی را به زنده مانی ترجیح نداده و در بودن محدود نمی شود و یک بودنی است که نهادمدنی جز این نیست. منیت و فردیت میتواند در هم ادغام شده و از «ما» شدن جلوگیری کند. همه ما تلاش میکنیم رابطه دولت- ملت که در دوران مدرن پایه دموکراسی است را شکل داده و به سمت توسعه سیاسی و توسعه اجتماعی گام برداریم.
وی در پایان تاکید کرد که در صورت لزوم حامیان جامعه مدنی (حجم) آمادگی برگزاری نشست ها و جلسات بزرگتر را برای پرداختن بیشتر به موضوعات مطرح شده در هم اندیشی دارد.
