پس از انتشار خبر تاسیس انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران، دیروز نخستین جلسه هیات‌موسس این انجمن برگزار شد. این خبر برای اهالی رسانه که از سال 87 شاهد توقیف فعالیت «انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران» به‌عنوان نهاد صنفی مستقل بوده‌اند، خبر مسرت‌بخشی بود و البته تحقق بخشی از مطالبات‌شان از دولت یازدهم تلقی می‌شد. تاسیس این انجمن، اما و اگرهای زیادی نیز به همراه داشت. درحالی که برخی روزنامه‌نگاران از تشکیل این هیات‌موسس ابراز بی‌اطلاعی کردند، گروهی دیگر به حضور نامهای ناآشنا در فهرست هیات‌موسس انتقاد داشتند. حتی انتقادها به امضای نامهای اعتراض‌آمیز کشیده شد و در آن جمعی از فعالان مطبوعاتی، با نگرانی از اخباری که درباره نحوه شکل‌گیری انجمن روزنامه‌نگاران استان تهران منتشر شده، در مورد حضور افراد و نحوه عمل در تشکیل انجمن نگرانی‌هایی را مطرح کردند؛ نامهای که هنوز البته منتشر نشده است. در مورد چرایی تشکیل این انجمن با بدرالسادات مفیدی، سخنگوی انجمن تازه‌تاسیس گفت‌و‌گویی کرده‌ایم و او در این گفت‌وگو به انتقادهای مطرح شده نیز پاسخ‌هایی داده است.
چرا فقط استان تهران؟ بعد از توقیف فعالیت انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران، چطور شد به فکر تاسیس انجمنی با جغرافیای محدود‌تر افتادید؟
در پی تقاضای روزنامه‌نگاران مبنی‌بر رسیدگی و پیگیری مطالبات صنفی‌شان و به دلیل متوقف شدن فعالیت انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران، برای تشکیل انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران اقدام شد. در استان تهران به دلیل کثرت روزنامه‌نگاران و تمرکز کار مطبوعاتی‌ها، شاید بیش از سایر نقاط کشور نیاز به فعالیت صنفی حس می‌شد و به همین دلیل درخواست خود را به وزارت کار تقدیم کردیم.
بین اعضای هیات‌موسس، چهره‌هایی هستند که برخی بیش از آنکه چهره مطبوعاتی باشند، چهره دانشگاهی هستند یا افرادی که عمده فعالیت‌شان به کار در روابط‌عمومی سازمان‌ها خلاصه می‌شود. از سوی دیگر می‌بینیم، برخی پیشکسوتند و برخی چندان سابقه روزنامه‌نگاری در کارنامه‌شان ندارند. این موضوع انتقادبرانگیز بوده است؟ این انتخاب‌ها چه مبنایی داشت؟
دو نوع دیدگاه در شکل‌گیری اعضای هیات‌موسس وجود داشت، یک دیدگاه این بود که جمعی از پیشکسوتان عرصه روزنامه‌نگاری استان تهران، بیایند و هیات‌موسس را شکل بدهند و مراحل ثبت این انجمن را دنبال کنند. دیدگاه مقابلی هم وجود داشت که معتقد بود انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران نیاز نیست یک انجمن تخصصی و آکادمیک صرف باشد و تنها به لحاظ حرفه‌ای پیشکسوت‌ها را پوشش دهد، می‌تواند یک انجمن کاملا صنفی باشد و به امور صنفی و حرفه‌ای روزنامه‌نگاران رسیدگی کند. با این دیدگاه تصمیم بر این شد که از سه نسل روزنامه‌نگاران استان تهران در هیات‌موسس حضور داشته باشند؛ از نسل قدیم میانی و نسل جوان. به هر حال طبیعی است که بعضی‌ها این افراد را نپسندیدند و به صورت فردی نظراتی روی برخی وجود داشته باشد. اما نباید فراموش کنیم که این افراد تنها کار ثبت انجمن را انجام می‌دهند و هیات‌مدیره افراد دیگری خواهند بود.
هیات‌موسس اساسا چه وظایفی دارد؟
یکی از وظایف هیات‌موسس، ثبت و مراحل برگزاری مجمع عمومی است. بحث دیگر تدوین اساسنامه است که از سوی هیات‌موسس انجام می‌شود و مورد دیگر معرفی افراد روزنامه‌نگار برای مجمع اول. وقتی مجمع برگزار شد، کار هیات‌موسس پایان پیدا می‌کند و دیگر نقشی نخواهد داشت و کارها به هیات‌مدیره منتخب مجمع منتقل خواهد شد. به همین دلیل ما سعی کردیم از همه گروه‌های سنی و با لحاظ کردن بحث تعادل جنسیتی این هیات‌موسس را انتخاب کنیم.
برخی می‌گویند هیات‌موسس در بی‌خبری شکل گرفت و خیلی‌ها در جریان راه‌اندازی این انجمن نبودند؟
اعضای هیات‌موسس 53 نفرند و طبق قانون حتی سه نفر هم می‌توانند تقاضای تشکیل یک انجمن را بدهند، جمعی پیدا شدند و ادعا هم ندارند که نماینده همه روزنامه‌نگار‌ها هستند و تنها کار را شروع می‌کنند.
مجمع عمومی چه زمانی و به چه صورت برگزار می‌شود؟
در جلسه اول هیات‌موسس 11 نفر به‌عنوان هیات اجرایی انتخاب شدند. این 11 نفر قرار است کار عضو‌گیری و مقدمات تشکیل مجمع عمومی را انجام دهند. در انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران روال به این صورت بود که افرادی با بیش از سه سال سابقه کار روزنامه‌نگاری عضو پیوسته بود که حق رای داشت و بیشتر از یک سال عضو وابسته بود و می‌توانست از امکانات استفاده کند، اما حق رای نداشت. این هیات اجرایی هم مقرراتی از این دست را تعیین خواهد کرد که چه کسانی می‌توانند به مجمع عمومی ورود کنند و امیدواریم در مدت کوتاهی مقدمات مجمع عمومی فراهم شود.
یعنی این هیات اجرایی هستند که افراد را فیلتر می‌کنند؟
نه این تصور اشتباه است و این هیات قصد تایید صلاحیت ندارد. یک‌سری ضوابط ساده تعریف خواهد شد. اینکه فرد شاغل است و نامهای از مطبوعه‌اش می‌آورد یا عضو انجمن سابق بوده است. اصلا قرار نیست کار پیچیده‌ای در مورد افراد انجام شود که مثلا چقدر مطلب دادید و در چه زمینه‌ای بوده و... .
شاید تصور شود وقتی روزنامه‌نگاران در انجمنی جمع می‌شوند نگاه سیاسی و اجتماعی خاصی خواهند داشت. با توجه به سابقه انجمن صنفی روزنامه‌نگاران، این رویکرد سیاسی و اجتماعی در انجمن جدید به چه صورت خواهد بود؟
من در انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران به‌عنوان سخنگو و دبیر بارها اعلام کرده بودم که ما کار سیاسی نمی کنیم و کار صنفی می‌کنیم. در این انجمن به صورت مضاعف تاکید می‌کنم که ما یک تشکل صرفا صنفی خواهیم بود و به دنبال پیگیری مسائل و مشکلات روزنامه‌نگاران هستیم؛ مواردی چون حقوق و دستمزد، رابطه با کارفرما، مسکن، بیمه و مباحثی از این دست. قصد فعالیت سیاسی نداریم. گروه‌های سیاسی برای ما معنا نخواهد داشت و اصولگرا و اصلاح‌طلب می‌توانند عضو این انجمن باشند.
وزارت ارشاد همکاری لازم را با شما خواهد داشت؟ چه شد برای دریافت مجوز از وزارت کار اقدام کردید؟
من فکر نمی‌کنم با ارشاد مشکلی داشته باشم. ما مجوزمان را از طریق اداره کار استان تهران ثبت کردیم و کارمان را با وزارت کار پیش می‌بریم و به دلیل پیام‌های مثبتی که از سوی وزارت کار و شخص وزیر کار مبنی‌بر حل یک‌سری مشکلات صنفی روزنامه‌نگاران و اعلام آمادگی شخص وزیر برای پاسخگویی به مطالبات صنفی روزنامه‌نگاران دریافت کردیم و در عین حال وعده‌ای که ایشان برای بازگشایی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران داده بودند، امید داریم بتوانیم کاری برای روزنامه‌نگاران انجام دهیم.
منبع: فرهیختگان
