شاید باورش کمی سخت باشد؛ گذاشتن عکس از مصرف مخدر «گل» در صفحه‌های اینستاگرام و برخی گروه‌های تلگرامی دانش‌آموزان. گرچه تعداد، زیاد نیست، اما به اشتراک گذاشتن تصاویر و فیلم‌های کوتاه از مصرف مخدر «گل» از سوی دانش‌آموزان پسر و دختر، خانواده‌ها را بیشتر از مسئولان مدارس نگران کرده است.
سال گذشته بود که یکی از دانش‌آموزان شهریار به دلیل مصرف «گل» از مدرسه به کمپ ترک اعتیاد فرستاده شد و بعد از بیرون آمدن از کمپ از مدرسه اخراج شد.
البته مصرف مخدر گل و حشیش بین دانش‌آموزان بیشتر جنبه تفننی دارد که علاوه‌بر اینکه برخلاف تصور، خودش اعتیاد ذهنی دارد، مقدمه اعتیاد به مخدرهای دیگر را- به‌ویژه مخدر خطرناک شیشه که آن هم مانند گل، اعتیاد ذهنی دارد نه جسمی- افزایش می‌دهد. با این وجود محمدرضا آذرنیا، دبیر شورای هماهنگی مبارزه با مواد مخدر استان تهران در مورد مصرف گل در مدارس تهران به «فرهیختگان» می‌گوید: «خبر یا آمار موثقی از مصرف گل و شیوع این مصرف بین دانش‌آموزان به دست ما نرسیده است. با این حال در جلسه شنبه شورای هماهنگی مبارزه با مواد مخدر استان تهران این موضوع را حتما مطرح خواهیم کرد.»
او در مورد اینکه با دانش‌آموزی که گل مصرف می‌کند چه برخوردی صورت می‌گیرد، می‌افزاید: «فرقی نمی‌کند که دانش‌آموز چه موادی مصرف کند. همان قانونی که برای دیگر افراد وجود دارد برای دانش‌آموزان هم وجود دارد.» براساس تماس‌های «فرهیختگان» با مسئولان آموزش و پرورش تهران و وزارت آموزش و پرورش، این نهاد آمار دقیقی در دست نداشت و اعلام شد این آمار در آینده اعلام می‌شود. اما علی هاشمی، دبیر کمیته مستقل مبارزه با مواد مخدر مجمع تشخیص مصلحت نظام به «فرهیختگان» می‌گوید: «گزارشی از وضعیت مصرف مخدر گل و حشیش در مدارس به این کمیته رسیده و در حال بررسی آن هستیم.»
مصرف گل سال‌هاست که وجود دارد
جعفر ابراهیمی‌معلمی که در یکی از مناطق آسیب‌دیده درس می‌دهد به «فرهیختگان» می‌گوید: «مصرف مواد مخدر به صورت عام اتفاق جدیدی نیست، اما مصرف گل چندسالی است که در مدارس باب شده است. شاید دسترسی آسان به این مواد و اینکه راحت‌تر می‌توانند آن را استفاده کنند، دلایل اصلی رواج این مواد باشد.»
او می‌افزاید: «البته مصرف گل در بالای شهر و پایین شهر خیلی فرق دارد. دانش‌آموزان بالای شهر در پارتی‌های شبانه یا از سر تفنن این مواد را استفاده می‌کنند اما استفاده دانش‌آموزان پایین شهر یا مناطق آسیب، به گونه‌ای دیگر است و با هم فرق دارد. برخی از دانش‌آموزان این مناطق بیشتر به دلیل اینکه در خانواده‌های معتاد زندگی می‌کنند یا اینکه با باندهای خرید و فروش آشنا شده‌اند، درگیر مصرف مخدر گل می‌شوند.»
ابراهیمی تاکید می‌کند: «روش برخورد با دانش‌آموزان در تمام نقاط و مدارس فرق دارد. نباید این‌طور باشد که آموزش و پرورش با تمام دانش‌آموزان به یک شیوه برخورد کند، زیرا همین شیوه آموزش و پرورش باعث شده دانش‌آموزانی که گل مصرف می‌کنند به راهی کشیده می‌شوند که سرنوشت‌شان خراب شود.»
او با بیان اینکه در مناطق حاشیه‌ای موضوع مصرف گل بین دانش‌آموزان چهره‌ای دیگر دارد، می‌گوید: «در مناطق حاشیه‌ای و آسیب، امکانات تفریحی برای دانش‌آموزان وجود ندارد. بنابراین زمانی که فروشندگان گل پشت در مدراس نشسته‌اند چطور می‌توان توقع داشت که دانش‌آموزان این مناطق به سمت آنها کشیده نشوند.» ابراهیمی بر حضور کادر مجرب برای مشاوره روانشناسی در مدارس تاکید کرد. او می‌گوید: «اینکه اعلام می‌کنند وضعیت مصرف گل در مدارس رو به افزایش است، به این معنی نیست که نصف دانش‌آموزان یک مدرسه مصرف‌کننده هستند؛ همین که از جمعیت 35 نفره یک کلاس دو نفرشان گل مصرف کنند آمار زیادی است.»
ابراهیمی با اشاره به اینکه در حال حاضر مصرف ماده مخدر «گل» بین دانش‌آموزان زیاد شده است، تاکید می‌کند: «چون مصرف این مواد بازتاب بیرونی چشمگیری ندارد، آنها به راحتی به این کار ادامه می‌دهند. برخی از دانش‌آموزان وقتی به مصرف چنین موادی آلوده می‌شوند ممکن است به معلم‌هایشان اعتماد کنند و با آنها در مورد آن صحبت کنند، اما اگر چنین اتفاقی رخ ندهد همین موضوع می‌تواند دروازه ورود به دنیای اعتیاد باشد.»
او می‌گوید: «مسئولان آموزش و پرورش باید قبول کنند چنین معضلی در مدارس وجود دارد و با این موضوع منطقی برخورد کنند؛ نه اینکه با عکس‌العمل‌های نادرست، تاثیرات منفی روی این دانش‌آموزان بگذارند و به جای آنکه آنها را از چاله درآورند برعکس در چاه مواد مخدر بیندازند.»
منبع: فرهیختگان
