نویسنده: مهدی مقدری
در ادبیات کلاسیک درباره جامعه مدنی، احزاب سیاسی به عنوان بخشی از جامعه مدنی محسوب نمی شوند. آنها یا بخشی از نظام سیاسی محسوب می شدند و یا “دولت در انتظار” و به امید انتخاب شدن و حکومت داری در آینده. نتیجه اینکه، احزاب سیاسی به جای تمایل و ارتباط با سازمان های جامعه مدنی برای نیل به اهداف مشترک، تلاش فراوانی برای دستیبابی به حکومت داشته اند. اما “هافمیستر و گرابو”، دو اندیشمند حوزه مطالعات احزاب و سازمان های سیاسی و اجتماعی، معتقدند که در عصر حاضر، احزاب سیاسی به مثابه سازمان های سیاسیِ جامعه مدنی در نظر گرفته می شوند که به دنبال تجمیع منافع یک یا چند گروه بوده و به بیان دیدگاه ها و نمایندگی آن مبادرت می ورزند. این کنش از طریق مشارکت در انتخابات دموکراتیک صورت گرفته و با در نظر گرفتن نگرانی نهادهای جامعه مدنی درصدد ارائه دیدگاه ها، منافع و برنامه های آنها به نهادهای نمایندگی و رسمی سیاست هستند.