علي ربيعي*
به مناسبت هفته كارگر، روز «كار، سلامت و نشاط اجتماعي» در بين كارگران پرانرژي ورزش مي‌كردم و با خود مي‌انديشيدم كه اين روزها جامعه ايران، تا چه اندازه به اميد و نشاط نياز دارد. جامعه نااميد، فاقد انرژي بزرگ اجتماعي است. آنها كه بذر نااميدي مي‌افشانند و شعار «هيچ چيز» زمزمه مي‌كنند، علاوه بر هدف مذموم خود كه تضعيف دولت است، تنها توفان درو خواهند كرد، زيرا نااميدي و بي‌نشاطي، آسيب‌هاي عظيم اجتماعي در پي خواهد داشت. جامعه سرخورده و بي‌نشاط ابتدا از نظر ذهني و سپس عملي تسليم زورگويان و غارتگران بين‌المللي مي‌شود.
