نویسنده: سیاوش شهریور*

جهان جدید، جهان مشارکت‌ها و گفت‌وگوهای سازنده، مسئولانه، مؤثر و کاربردی و آگاهانه است. این مشارکت می‌تواند در حوزه دولت‌ها یا در حوزه جامعه مدنی یا در میان دولت‌ها و جامعه مدنی باشد. وجود همین مشارکت‌های بین‌المللی و ملی است که می‌تواند گامی روبه‌جلو برای صلح و ثبات و توسعه پایدار ملی و جهانی باشد؛ اما دراین‌میان نقش مشارکت‌های داوطلبانه در قالب «ان‌جی‌اُ» یا تشکل‌های اجتماعی، تکمیل‌کننده چرخه حیاتی زیست مسئولانه و پایدار است و آنچه می‌تواند این بخش را امیدوارانه‌تر و پویاتر به پیش ببرد، حمایت‌های نهادهای عمومی و شرکت‌ها و سازمان‌هایی با اقدامات داوطلبانه است که مجذور این همکاری و اشتیاق، زمینه‌ساز تلاش و حرکت و اقدام و مداخله در بسیاری از مشکلات اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی و چالش‌ها و معضلات در این حوزه‌ها است. همگان باور دارند که ایفای نقش شرکت‌ها و سازمان‌ها در حوزه مسولیت اجتماعی در دنیای مدرن امری حیاتی و اجتناب‌ناپذیر و یک تکلیف قانونی است. این اقدام در جوامع محلی می‌تواند ضامن تعامل و تحکیم ارتباط با مردم و زمینه‌ساز پویایی و رشد و شکوفایی شرکت و سازمان باشد. 

نویسنده: بابک زمانی*

نقش انجمن‌های مردم‌نهاد بیش از هر سازمان و عمیق‌تر از هر تشکل فرهنگی است. این‌گونه سازمان‌ها اقشار بسیار متنوعی؛ از مسئولان و مردم گرفته تا طبیبان و متنفذین را دربر می‌گیرد.چنین نقشی در سکته مغزی آن هم در کشور ما به‌خوبی احساس می‌شده است. این جای خالی سال‌هاست مثل گودالی که انتظار نهالی را می‌کشد، متروک و ازیادرفته شده است. انجمن سکته مغزی ایران که یک انجمن علمی و متشکل از گروهی از متخصصان مغز و اعصاب است، تلاش می‌کند پوسته علمی و پزشکانه خود را شکافته و بخش مهمی از فعالیت‌های خود را به حمایت از بیماران سکته مغزی اختصاص داده و به فعالان غیرپزشک بسپارد.

نویسنده: ثریا عزیزپناه*

پیمان‌نامه حقوق کودک، انواع تنبیه را برای کودکان منع کرده است؛ از تنبیهات جسمی که قدغن است گرفته تا تنبیهات روحی و روانی و آن چیزی که به اصطلاح به آن غفلت می‌گوییم، چه غفلت از نیازهای اولیه کودک و چه غفلت به عنوان نادیده گرفتن و بی‌توجهی به کودک و چه غفلت از بهداشت، تغذیه، سلامت و نیازهای رشد همه جانبه او. اینها به طور خلاصه آن چیزی است که به عنوان تنبیه در چارچوب این پیمان‌نامه یاد می‌شود. ضمن اینکه توصیه اصلی پیمان‌نامه به والدین و سرپرستان و بزرگسالانی که با کودکان سر و کار دارند این است که از اعمال خشونت‌آمیز که آینده کودکان را به مخاطره می‌اندازند و حالات روحی و روانی نامناسب را در آنان ایجاد می‌کنند، بپرهیزند. در ضمن تاکید زیادی هم دارد که کودکان را با مسئولیت بار بیاوریم و به نوعی با وظایف و تکالیف متناسب با خودشان برخورد کنیم که مسئولیت‌پذیر شوند و متوجه شرایط خانواده هم باشند. اینها کارهایی است که بزرگسالان باید در قبال کودکان انجام بدهند.

نویسندگان: لیلا برومند - عارف واحد ناوان

اگرچه شأن شهروندی و حقوق و تکالیف مربوط بدان از جمله مباحثی است که از یونان باستان فلاسفه ای چون افلاطون و ارسطو از آن سخن گفته و ویژگی های آن را بر شمرده اند اما باید گفت این مفهوم در طول سالیان دراز، تغییرات بسیاری را پشت سر گذاشته است. شهروندی به معنای رایج آن در دنیای مدرن امروز از قرن هیجدهم به بعد مورد توجه فلاسفه قرار گرفت. شهروندی مدرن در کشورهای پیشرفته صنعتی حاصل تحقق مراحل مختلف روند دموکراتیک در این جوامع طی سه قرن اخیر است. در قرن هیجدهم حقوق مدنی اساسی ترین خواست شهروندی در این جوامع بود که به موجب آن شهروند ملی یعنی حقوق برابر شهروندان در برابر قانون و سایر آزادی های فردی طرح و برای تحقق آن مبارزه شد. قرن نوزدهم قرن مبارزه برای تحقق حقوق سیاسی گروه ها و طبقات اجتماعی یا شهروندی سیاسی بود که در آن مبارزه برای حق رأی برابر و نیز مبارزه برای تشکیل و قانونی شدن نهادهای صنفی و سیاسی مدرن جنبه برجسته یافت؛ که در این میان نقش رسانه ها را نمی توان نادیده گرفت. از اواخر قرن هیجدهم، رسانه های سیاسی و مسلکی در تحقق انقلاب های دموکراتیک نقش اساسی را ایفا کردند. سرانجام قرن بیستم روند تحقق اندیشه های دموکراتیک در قالب تلاش برای احقاق حقوق اجتماعی برابر برای شهروندان یعنی شهروندی اجتماعی جنبه مهم و اساسی پیدا کرد. تلاش برای برخورداری از حقوق مساوی در زمینه آموزش و پرورش، بهداشت و درمان و سایر مزایای اجتماعی به اساسی ترین نیروی محرکه برای فعالیت های عدالت طلبانه تبدیل شد. رسانه ها می توانند با ارائه کارکردهای خبری، آموزشی و اطلاع رسانی مسیر درست و کوتاهی را جهت تحقق روش های نوین مشارکت شهروندی به منصه ظهور برسانند.

نویسنده: سميرا مهدوي 

نویسنده: سهيل اولازاده*

سازمان های مردم نهاد یا NGO ، از non governmental organization ، یعنی نهاد غیر دولتی و مردمی می آید به این معنی که جمعی،  برخواسته از بطن جامعه به مشکلات خاصی از آن مانند بحث سلامت، اصناف و کارگران، مذهب و محیط زیست و... می پردازند.
سازمان های مردمی در دولت اصلاحات مورد حمایت قرار گرفتند و فعالیت آزادانه تر و هموارتری را داشتند و به تعداد آنها افزوده شد، اما  در دولت نهم و دهم با توجه به سیاست های آن به انزوا رفتند و از حجم فعالیت های ایشان کم شد.
سمن های محیط زیستی ، که همان خلاصه شده سازمان های  مردم نهاد محیط زیستی است، با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید باردیگر مورد حمایت قرار گرفتند، اما این بار به شیوه ای که بسیاری این حمایت را مورد نقد خود قرار دادند.

نویسندگان: محمد شریف شاهی، محمود جلالی

تقویت، بهسازی و اجرای حقوق بشر از مهم‌ترین عرصه‌هایی است که سازمان‌های غیردولتی در سطوح ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی، نقش‌های عمده‌ای را در آن ایفا می‌کنند. در این عرصه، نهادهای عمومی و دولتی نیز در جهت ارتقای هرچه بیش‌تر حقوق بشر با سازمان‌های غیردولتی مشارکت می‌کنند. در این فرایند، رژیم حقوق بشر به صورت شبکه‌ای عمدتاً فراملی است که در آن اقدامات بخش غیردولتی و دولتی به هم پیوند می‌خورد و حقوق بشر را به‌عنوان «سیاست عمومی جهانی» مطرح می‌سازد. شبکه سیاستگذاری عمومی جهانی برای حقوق بشر در این معنا عبارت از پیوستگی بین ارگان‌های دولتی، سازمان‌های بین‌المللی و جامعه مدنی است که برای دستیابی به اهدافی که به‌تنهایی قادر به تحقق آن‌ها نیستند، اقدام می‌کنند. به‌علاوه، سازمان‌های غیردولتی نقش‌های مکمل نظارتی و اجرایی برای سایر اجزا در این شبکه ایفا می‌کنند، به نحوی که بدون حضور آنان نظام حقوق بشر جهانی از مختصات یک سیستم کامل و بدون نقص برخوردار نیست. به نظر می‌رسد که با توجه به سیر تاریخی مشارکت سازمان‌های غیردولتی در عرصه حقوق بشر، مبانی این مشارکت، بیش‌تر ناشی از الزامات نظم نوین جهانی و ضرورت‌ها و اهمیت مسائل حقوق بشری است.