نویسنده: فرزانه قبادي

«نعمت‌زاده از مردم عذرخواهي كرد.» اين جمله تيتر غالب رسانه‌هايي بود كه خبر كمپين «نخريدن خودروي صفر» را دنبال مي‌كردند؛ جمله‌اي كه در كمتر از يك ساعت در پيام رسانه‌اي تلفن همراه دست به دست شد. كارزاري در ماه اخير شكل گرفت كه توانست توليد‌كنندگان خودرو و همچنين بالاترين مقام مسوول كشور را در حوزه صنعت به چالش بكشد؛ كارزاري كه اعتراضي بود به وضعيت توليد و فروش خودرو در كشور. اين كمپين تا جايي تاثيرگذار بود و صدايش را به گوش مسوولان رساند كه رييس‌جمهور و وزير صنعت هم نسبت به موضوع طرح شده در آن واكنش نشان دادند.

 نویسنده : هادي حدادي

آيا به عنوان مدير يك شركت يا يك بنگاه صنعتي در مورد وظايف تشكل صنفي صنعتمان در قبال سازمان ما انديشيده ايم؟ به عبارت ساده تر ما بايد از تشكل صنفي مان چه بخواهيم؟ نقش يك تشكل صنفي در مديريت سازمان ما چيست؟ يك تشكل صنفي چه باري از روي دوش ما بر مي دارد؟ در اين محيط پر تلاطم و متغير چه كمكي به ما مي كند؟ چرا بايد پول و منابع خود را صرف عضويت در اين سازمان ها كنيم؟ اين منابع اعم از پول، نيروي انساني، اطلاعات، زمان و . . . صرف چه موضوعاتي مي شود؟

ما مي دانيم كه :

 بدليل پيچيدگي، تنوع، وسعت و ساير مشخصه هاي محيط بيروني امكان مديريت آن توسط شركت ها وجود نداشته يا بسيار پر هزينه خواهد بود. لذا مديران شركت ها براي تأثيرگذاري و مديريت محيط بيروني خود از قبيل محيط اقتصادي، سياسي، اجتماعي و . . . دست به تشكيل يا عضويت در تشكل هاي صنفي يا به ديگر نام تشكل هاي اقتصادي مي زنند. اين سازمان ها با شناخت و درك نيازها، منافع و حقوق مشترك شركت ها، تلاش مي كنند با تجميع منابع آنها از قبيل منابع مالي، انساني، اطلاعاتي، زمان و . . . محيط بيروني آنها را مديريت نموده و فضاي كسب و كار را سامان داده و اثرات و تبعات محيط بيروني بر شركت ها كاهش دهند.

نویسنده: مریم علی نژاد

مقدمه

بدنبال برگزاري انتخابات رياست جمهوري خردادماه سال 1376 و انتخابات آقاي سيدمحمد خاتمي، با  اكثريت قاطع آرا، به عنوان ریيس جمهور دوران جديدي در حيات سياسي انقلاب اسلامي ايران فرا رسيد. طرح موضوعاتي جديد در گفتمان سياسي ايران نظير جامعه مدني، توسعه سياسي، شفاف سازي، پاسخگوكردن دولت همه و همه بيانگر آغاز حركتي جديد در مسير تاريخ انقلاب براي جايگزين ساختن مشاركت سازمان يافته بجاي مشاركت توده اي بود. اين تغيير و تحول در حوزه نظري زمينه ساز وقوع برخي دگرگونيها در حوزه عملي نيز گرديد كه مهمترين آنها تشكيل و تشديد فعاليت نهادهاي غيردولتي NGOs نظير احزاب، انجمنها، اتحاديه هاي كارگري و سنديكاها بود، لذا باتوجه به اهميت اين نهادها براي تحقق جامعه مدني هم به عنوان ابزار و هم به عنوان غايت، بنظر مي رسد مهمترين مساله براي آنها در مقطع كنوني آسيب شناسي به موقع و اتخاذ راهكارهاي مناسب جهت مقابله با چالشها باشد.

نویسنده: محمدجواد زاهدی مازندرانی

سازمان های غیردولتی اصولاً به عنوان مجرایی مؤثر برای حمایت فکری، فنی و مالی به گروه ها و افراد در جامعه مدنی شناخته شده اند. اهمیت فزاینده سازمان های غیردولتی در فرایند توسعه مسئولیت و نقشی مهم تر از کارگزاری های معمولی توسعه به آن ها داده است. معمولاً سازمان های غیردولتی به عنوان وسیله ای برای دموکراتیزه کردن وجز ضروری پیشرفت جامعه مدنی در نظر گرفته می شوند (کلارک، 1997، مور، 1995). زیرا این سازمان ها ظرفیت مردم را در زمینه ارتباطات و مشارکت اجتماعی ارتقاء می بخشند. به این ترتیب، از طریق مشارکت و مداخله مردم حاشیه ای در فرایند توسعه، سازمان های غیردولتی برای عملگرایان امکان کافی در زمینه فنی آموزی فراهم می کنند و آن ها را تا سطح چندگرایی لازم برای حمایت از گروه های نیازمند، دفاع از حقوق بشر، گسترش آگاهی و نیز زمینه سازی برای تحقق اهداف توسعه ارتقا می دهند (Hulm and Edwards 1997). بلیر (1998) بیان می کند که تأثیرگذاری سازمان های غیردولتی به کار تقویت جامعه مدنی مربوط می شود. ارتقاء موازنه جامعه مدنی از طریق سازمان های غیردولتی به مسئولیت پذیری این سازمان ها در قبال مردمی که برایشان کار می کنند و توانایی شان برای بسیج مردم محلی وابسته است.